Otępienie nie jest naturalną częścią starzenia się. Od „normalnego”, fizjologicznego starzenia różni się tym, że pamięć, myślenie czy zdolność osądu pogarszają się w takim stopniu, w którym mogą negatywnie wpływać na codzienne funkcjonowanie.
Jest to choroba, którą trzeba diagnozować. Choć medycyna nie znalazła skutecznego leku, aby wyleczyć otępienie, to istnieją metody, które spowalniają i łagodzą objawy. Dlatego im szybciej ustalona zostanie właściwa diagnoza, tym sprawniej można zorganizować właściwe wsparcie i podjąć działania terapeutyczne.
Na co zwracać uwagę?
Początkowo objawy otępienia mogą nie zwracać większej uwagi otoczenia. Pierwszymi oznakami mogą być:
- zaburzenia pamięci świeżej (osoba może np. kilkukrotnie zadawać to samo pytanie pomimo tego, że już wcześniej uzyskała na nią odpowiedź)
- trudności z przyswajaniem nowych informacji
- zapominanie słów
Z czasem dodatkowo pojawiać mogą się:
- postępująca utrata zainteresowań
- stopniowe popadanie w apatię
- pojawiający się nieokreślony lęk
- objawy depresyjne, w tym obniżonego nastroju
- poczucie obcości miejsc doskonale znanych osobie
- zmiany w zachowaniu
- “zmiany” w osobowości (charakterystycznych zachowań, reakcji, upodobań, relacji z otoczeniem)
Ważne, aby zwracać uwagę na podobne objawy u siebie/ u bliskich osób i w razie zauważenia niepokojących zmian skontaktować się z lekarzem lub namówić bliską osobę na wizytę u specjalisty (może być to lekarz rodzinny lub psycholog i psychiatra w poradni zdrowia psychicznego).
We wstępnej ocenie funkcjonowania poznawczego może pomóc Ci poniższy test:
Test do samokontroli
W artykule 5.2 Wybór usług wspierających w sekcji dla opiekunów dowiesz się, do jakich specjalistów zwrócić się, aby sprawdzić swoją pamięć i zorientować się, czy konieczna jest dalsza diagnostyka.
